reißen

reißen <reißt, riss, gerissen> ['raısən]

I vi

1) sein (zer\reißen) kopmak; (in Fetzen) yırtılmak

2) (zerren) çekmek (an -den)

II vt

1) (zer\reißen) koparmak; (in Fetzen) yırtmak, parça parça etmek;

er riss den Brief in Stücke mektubu parça parça etti

2) (weg\reißen, aus\reißen) koparmak (aus -den); (Lenkrad) kırmak; (herausholen) çekip çıkarmak (aus -den);

er wurde aus dem Schlaf gerissen uykudan kaldırıldı

3) (ziehen) çekmek; (mit sich \reißen) çekip götürmek, sürüklemek;

sie riss ihn zu Boden onu çekip yere düşürdü;

jdm etw aus der Hand \reißen birinin elinden bir şeyi çekip almak;

ich bin hin und her gerissen neye karar vereceğimi bilemiyorum

etw an sich \reißen bir şeyi zorla almak, bir şeyi gaspetmek;

das Gespräch an sich \reißen konuşmayı üstüne çekmek

4) sport (Latte) düşürmek; (Gewicht) koparmak

5) (töten) parçalamak;

der Wolf hat zwei Schafe gerissen kurt iki koyun parçaladı

III vr

sich \reißen

1) (fam)

sich um etw/um jdn \reißen bir şeyi/kimseyi elde etmeye çalışmak, bir şey/kimse için deli divane olmak

2) (sich befreien) kurtulmak;

sie riss sich aus seiner Umarmung kollarının arasından kurtuldu